Pojęcie sezonowości w gastronomii może się kojarzyć nieco dwuznacznie. W zależności od wielu czynników, może ona przynosić znaczące korzyści, ale czasem przysparza właścicielom lokali gastronomicznych wielu problemów. Najbardziej znanym rodzajem sezonowości jest tzw. "sezon letni", który w polskich warunkach jest z tym pojęciem najczęściej kojarzony. Wynika to z uwarunkowań klimatycznych, a także społecznych (większość osób w tym czasie przebywa na urlopach).
Podczas sezonu letniego, potencjalni klienci dysponują większą ilością czasu wolnego. Są również bardziej skłonni do wydawania pieniędzy. Stwarza to dogodne warunki do rozwoju branży gastronomicznej. Mowa tutaj nie tylko o lokalach typowo nastawionych na okres wakacyjny, znajdujących się w miejscowościach wypoczynkowych. Szansa większych przychodów otwiera się również dla lokali umiejscowionych w dużych miastach, nie będących destynacjami turystycznymi, w szczególności dla restauracji czy kawiarni.
Z sezonowością w gastronomii jest podobnie jak w przysłowiu, które mówi o tym, że "każdy medal ma dwie strony". W uwarunkowaniach, jakie panują w Polsce, najlepiej widać to na przykładzie sezonu letniego. Po początkowej euforii związanej z większymi niż zazwyczaj przychodami, przychodzi okres, w którym staje się to normą. Warto jednak pamiętać, że sezon letni nie trwa wiecznie. Często zachodzi sytuacja, że zarządzający lokalami "przyzwyczajają się" do trwającej przez dany okres sytuacji i nie potrafią zareagować na gwałtowne zmiany.
Czas tuż po zakończeniu sezonu letniego często bywa kluczowym dla wielu lokali gastronomicznych. Odpowiednie przygotowanie do zmian pozwala na jego płynne funkcjonowanie, bez zakłóceń spowodowanych niższymi przychodami. Podczas sezonu letniego należy właściwie gospodarować uzyskanymi w tym czasie zasobami. Dzięki temu, "gorący okres" może stać się naszym najlepszym przyjacielem, zamiast stać się ukrytym wrogiem.
